CIEPŁO DOMOWEGO OGNISKA

Z jednej strony źródło dodatkowego ciepła, z drugiej serce domu - niepowtarzalny klimat i nastrój. Nic tak nie ociepla wnętrza jak domowe palenisko. Nie wyobrażam sobie wymarzonego mieszkania bez kominka. Im bardziej zbliża się moment kupna własnego lokum tym bardziej zastanawiam się na jaki kominek będę mogła sobie pozwolić. Jak wiadomo, mieszkańcy domów mają większy wybór i mniej ograniczeń, ale jak się okazuje po spełnieniu określonych warunków kominek można zamontować także w mieszkaniu w bloku. 

slodive.com

http://www.pinger.pl

dekoteria.pl

dekoteria.pl

podobasie.blox.pl

kominki-galeria.net

W jakich mieszkaniach można zamontować kominek?

Ustawa o warunkach technicznych budowli określa, że kominki z otwartym paleniskiem lub z wkładem kominkowym można instalować w budynkach jednorodzinnych, mieszkalnych w zabudowie zagrodowej i rekreacji indywidualnej oraz niskich budynkach wielorodzinnych (do 12 m wysokości lub do czterech kondygnacji nadziemnych włącznie, bez względu na ich wysokość).
 

Dlaczego tylko w niskich? 

Ponieważ uznano, że w wysokich budynkach wielorodzinnych nie ma odpowiednich warunków do zainstalowania kominka, który bezwzględnie wymaga podłączenia do własnego komina i doprowadzenia powietrza do paleniska w odpowiedniej ilości (najlepiej specjalnym kanałem). 

 

Pomieszczenie musi mieć odpowiednią kubaturę 

Pomieszczenie, w którym kominek ma być zamontowany musi spełniać określone warunki, tzn. jego kubatura nie może być mniejsza niż 30 m3; dodatkowo do kubatury pomieszczenia należy dostosować moc nominalną kominka, tzn. 1 kW nominalnej mocy cieplnej może maksymalnie przypadać na 4 m3 kubatury.

muratordom.pl

Konieczny własny przewód dymowy i odpowiednia ilość doprowadzonego powietrza

Pomieszczenie winno być odpowiednio wentylowane, zabronione jest stosowanie mechanicznej wentylacji wyciągowej. Kominki mogą być przyłączone wyłącznie do własnego samodzielnego i szczelnego przewodu dymowego. Należy też zapewnić dopływ powietrza do paleniska  kominka. Dla kominków z zamkniętym wkładem kominkowym ilość doprowadzonego powietrza musi wynosić co najmniej 10 m3/h na 1 kW nominalnej mocy cieplnej  a dla kominków otwartych należy zapewnić nie mniejszą prędkość przepływu powietrza w otworze komory spalania niż 0,2 m/s.

czasnawnetrze.pl

Jeżeli już wybrałeś  kominek upewnij się czy może być zamontowany w Twoim mieszkaniu

Moc kominka  musi być  odpowiednia do pomieszczenia, a więc jak już powyżej wspomiano, na 1 kW nominalnej mocy cieplnej winno przypadać nie mniej niż 4 m3. Otwór paleniskowy kominka należy dostosować do wielkości oraz przekroju przewodu dymowego, tzn. jeżeli otwór paleniskowy wynosi nie więcej niż  0,25 m2 - wówczas  wymiary nie mogą być mniejsze niż 0,14x0,14 m lub posiadać średnicę 0,15. W przypadku  otworu  paleniskowego większego niż 0,25 m2 -   co najmniej 0,14 x 0,27 m lub średnicę 0,18 m. Jeżeli przekrój przewodu kominowego jest prostokątny - stosunek wymiarów boków winien zachować stosunek  3:2.

 

Zabezpieczenie  podłogi

Jeżeli podłoga przed drzwiczkami paleniska jest zapalna należy ją zabezpieczyć materiałem niepalnym o szerokości co najmniej 0,3 m, sięgającym poza krwędzie drzwiczek co najmniej po 0,3 m.

Dane techniczne

 Żeby zainstalować kominek w mieszkaniu, należy uzyskać najpierw pozytywną opinię kominiarza, który sprawdzi m.in. czy przewody kominowe mają odpowiedni przekrój, są szczelne i wykonane z niepalnych materiałów. Potem należy się zwrócić do spółdzielni mieszkaniowej, bądź wspólnoty. Jeśli mieszkanie dopiero się buduje, można poprosić dewelopera o uwzględnienie w planach ogrzewania kominkowego. Wiąże się to jednak z kosztami. Jeśli w budynku nie ma komina wewnętrznego, bądź jest on np. za wąski, można pomyśleć o kominie zewnętrznym. Będzie to na pewno tańsze i łatwiejsze rozwiązanie, niż kucie i poszerzanie istniejącego komina. Koszt jednak to nadal kilka tysięcy zł, do których trzeba dodać min. 1.800 zł za wkład kominkowy i dodatkowo instalację i zabudowę. Przy odrobinie szczęścia i w niezbyt wysokim budynku, uda się, być może, zamknąć koszt inwestycji w 7.000 zł -8.000 zł. Można też rozważyć zakup tzw. „kozy”, czyli wolnostojącego pieca. Odpadną wówczas koszty związane z instalacją i obudową kominka.

salonmeblowy.net.pl

W mieszkaniu w bloku (spełniającym powyższe wymagania techniczne) można zamontować następujące rodzaje kominków:

1. Kominki z wkładem zamkniętym

2. Kominki wolnostojące (kozy)

3. Kominki gazowe

4. Kominki elektryczne

5. Kominki otwarte

6. Biokominki

1. KOMINKI Z WKŁADEM ZAMKNIĘTYM

Aby kominek mógł ogrzać cały dom, warto wyposażyć go we wkład, który dużo efektywniej oddaje ciepło do instalacji przewodów kominowych.

Dla porównania: kominek otwarty przekazuje do pomieszczenia jedynie 20- 30% ciepła uzyskanego ze spalania, zaś kominek z wkładem nawet 82%. Z punktu widzenia ochrony środowiska wkłady kominkowe są jednym z najbardziej ekologicznych źródeł ciepła. Spaliny, które się z nich wydostają są o wiele czystsze niż te z kominków otwartych, nie mówiąc już o spalinach powstających podczas spalania gazu, ropy czy węgla.

tuznajdziesz.pl

Wkłady i kasety kominkowe to zamknięte paleniska wyposażone w przeszklone drzwiczki oraz wylot spalin, wykonane z materiałów wytrzymałych na wysoką temperaturę i dobrze akumulujących ciepło. Są bardzo bezpieczne – palenisko zamknięte jest szklanymi drzwiczkami, płomień oddzielony od pomieszczenia płytami z materiałów odpornych na wysoką temperaturę, a szczelnie zamknięta obudowa chroni przed rozprzestrzenianiem się dymu.

To doskonałe połączenie piękna prawdziwego ognia i ekonomicznego wykorzystania drewna jako opału. Nic dziwnego, że obecnie są montowane w około 90% stawianych w Polsce kominków.

Jaka jest różnica między wkładem kominkowym a kasetą?

Z konstrukcyjnego punktu widzenia prawie żadna. Główna różnica polega na zastosowaniu. Wkłady montuje się w nowych kominkach i podłącza do instalacji kominowej, są one także uwzględnione już w projekcie. Kasety montuje się w już istniejących kominkach z paleniskiem otwartym. 

Wkłady i kasety różnią się między sobą wizualnie i funkcjonalnie, ale zasadniczo możemy je podzielić na cztery typy:

• tradycyjne wkłady kominkowe – mogą mieć różne kształty, wielkości, a także różne przeznaczenia.

• wkłady kominkowe z płaszczem wodnym. Na pierwszy rzut oka niczym się nie różnią od tradycyjnych wkładów. Wyglądają jak zwykłe zamknięte wkłady kominkowe, ale działają jak kocioł c.o. Dzięki wyposażeniu wkładów w wymienniki ciepła, w których spaliny ogrzewają wodę, kominki z płaszczem mogą zasilać instalację centralnego ogrzewania i przygotowywać ciepłą wodę użytkową. Korpusy wkładów z płaszczem wodnym mają podwójne ścianki, a między nimi przestrzeń, którą wypełnia woda. Przepływając między ściankami woda odbiera ciepło od kominka i przekazuje je do instalacji grzewczej. Wkłady z płaszczem wodnym pozwalają radykalnie zmniejszyć koszty ogrzewania domu. Mogą być niezależnym źródłem ciepła. Jednak mimo tego, że jednorazowy wsad drewna wystarcza na kilkanaście godzin palenia, dla wygody zaleca się zamienne stosowanie go z innym źródłem ciepła – unikniemy zamarznięcia instalacji podczas naszej dłuższej nieobecności.Decyzja o montażu kominka z płaszczem wodnym powinna zapaść już na etapie projektowania domu – dzięki temu wszystkie elementy instalacji pozostaną niewidoczne. Komin powinien być wykonany z betonowych elementów systemowych lub z cegły z wkładem z blachy żaroodpornej. Minimalna jego średnica to 18cm, minimalna wysokość: 4m. Warto również pamiętać o rozplanowaniu podłączeń kominka do instalacji c.o. oraz innego pieca. Wokół wkładu trzeba wykonać obudowę z izolowanych termicznie materiałów niepalnych – komorę wymiany ciepła.  
• Wkłady kominkowe z płaszczem wodnym mogą funkcjonować np. w układach typu:

• układ otwarty = wkład kominkowy z płaszczem wodnym w układzie c.o.
• układ mieszany otwarty = wkład kominkowy z płaszczem wodnym w kombinacji c.o. + grzejniki c.o. + zasobnikowy podgrzewacz wody z grzałką elektryczną.
• układ mieszany (otwarty, zamknięty) rozdzielony wymiennikiem płytowym = wkład kominkowy z płaszczem wodnym + kocioł gazowy/olejowy + bufor wody grzewczej + zasobnikowy podgrzewacz wody + ew. basen kąpielowy + ew. układ solarny.
• układ mieszany (otwarty, zamknięty) rozdzielony wymiennikiem płytowym = wkład kominkowy z płaszczem + kocioł na paliwo stałe/kocioł gazowy + zasobnikowy podgrzewacz wody wspomagany układem solarnym.

• kasety kominkowe – ich konstrukcja pozwala na zainstalowanie w już istniejących kominkach bez wykonywania większych przeróbek.

• kominki wolnostojące.

e-instalacje.pl

Na co zwrócić uwagę wybierając wkład?

• przeznaczenie – zastanówmy się czy ma on być tylko dekoracją, czy służyć w celach rekreacyjnych (np. w domku letniskowym), grzewczych (jako samodzielne źródło ciepła lub połączony z c.o.).

• materiał, z którego został wykonany wkład.

• żeliwo – ma większą niż stal bezwładność cieplną – kominek dłużej się nagrzewa, ale też dłużej trzyma ciepło. Zwłaszcza jeśli ścianki korpusu są grube (8-10 mm), masywne i ciężkie. Jest trwałe, odporne na korozję, ale nie znosi urazów mechanicznych i szoku termicznego. Korpus może być zrobiony ze skręcanych płyt żeliwnych lub z jednolitego odlewu żeliwnego bez połączeń i spawów. Korpusy odlewane są bardzo szczelne, dzięki czemu powietrze nie napływa do paleniska w sposób niekontrolowany. Żeliwo pozwala też na kształtowanie ornamentów i wzorów, zdobiących ramy korpusu wkładu kominkowego lub tylną ścianę paleniska.

• stal - zapewnia długotrwałą szczelność i szybkie przekazywanie ciepła do otoczenia. Wkłady stalowe wykonuje się z płyt o grubości 4÷6mm. Dobrej jakości, specjalna stal, jest odporna na korozję i zmiany temperatury. Stal złej jakości może natomiast korodować pod wpływem gorących spalin.

• szamot – dobrze akumuluje ciepło, dzięki czemu kominek może ogrzewać pomieszczenie jeszcze długo po wygaśnięciu paleniska. Nowoczesne wkłady pokryte są 2- 3 cm warstwą szamotu. Wysoka temperatura redukuje ilość niedopałów, a paliwo wykorzystywane jest dużo efektywniej (niemal 75 % oszczędności). Niestety, elementy szamotowe często pękają. Dużą popularnością zaczynają się cieszyć kominki dwupłaszczowe, w których korpus i wnętrze paleniska są zrobione z różnych materiałów. Dzięki temu można najlepiej wykorzystać ich właściwości. Zwykle korpus wykonany jest z wysokiej jakości stali, natomiast wnętrze paleniska jest wyłożone płytami żeliwnymi lub szamotowymi. W niektórych wkładach można spotkać płyty z wermikulitu -  materiału bardzo trwałego, o dobrych właściwościach izolacyjnych, pozwalającego uzyskać wyższą temperaturę w palenisku i lepsze spalanie. Płyty mogą swobodnie kurczyć się i rozszerzać pod wpływem zmian temperatury, ponieważ nie są połączone na sztywno z obudową.

• moc nominalną (średnia z mocy uzyskiwanej w czasie trzech godzin palenia). Nie ma sensu sugerowanie się mocą maksymalną, ponieważ nie jest ona osiągana podczas normalnego użytkowania. Moc wkładu, który ma być dodatkowym źródłem ciepła wspomagającym inny system grzewczy, dla pomieszczeń o wysokości 2,5 m powinna wynosić od 0,08 kW/m² w domach dobrze zaizolowanych do 0,14 kW/m² w starych domach bez izolacji. Wkład stanowiący główne źródło ciepła powinien mieć moc dobraną na podstawie dokładnego, wykonanego przez specjalistę obliczenia zapotrzebowania na ciepło. Wartość tę można znaleźć w projekcie budowlanym.

• sprawność grzewczą – najprostsze osiągają ok. 50%, najnowocześniejsze ponad 80%. Uzyskanie tak wysokiej sprawności jest możliwe dzięki odpowiedniej konstrukcji korpusu – rozbudowana tylna część tworzy rodzaj wymiennika ciepła, w którym gorący dym oddaje ciepło opływającemu obudowę powietrzu. Znajdujący się nad paleniskiem deflektor kieruje gorący dym do wymiennika, uniemożliwiając jego ucieczkę do komina. Dzięki temu cząsteczki stałe unoszone z dymem są dopalane i więcej ciepła może zostać przekazane powietrzu opływającemu wkład kominkowy.

• wielkość paleniska – od małej (szerokość fasady 60cm) do bardzo dużej (100cm).
• kształt fasady, decydujący niejako o wyglądzie całego kominka. Fasada może być np. płaska, półokrągła, piętrowa.
• rodzaj wykończenia fasady – np. mosiądz, chromonikiel, brąz, emalia, farba żaroodporna.
• ilość i rodzaj przeszklonych ścianek – ma wpływ zarówno na wygląd kominka, jak i na cenę wkładu (szyby stosowane w kominkach są stosunkowo drogie). Przeszklona może być tylko ścianka boczna, tylko frontowa, frontowa i tylna, frontowa i boczna, lub wszystkie. Szyba może być wykonana ze szkła vitroceramicznego żaroodpornego. Ważne, by była zabezpieczona przed zbyt szybkim zabrudzeniem. Jest na to kilka sposobów – wystarczy np. by szyba była od zewnątrz pokryta cienką warstwą tlenku metali (dzięki temu temperatura na po wewnętrznej stronie szyby będzie dwukrotnie wyższa niż po zewnętrznej, i zajdzie zjawisko pirolizy, czyli całkowitego spalania cząstek stałych osiadających na szybie). Wystarczy też, aby wkład wyposażony był kurtynę gorącego powietrza lub nawiew na zimnego powietrza na szybę, odpychający cząsteczki sadzy od szklanej powierzchni.
• sposób otwierania drzwiczek – najpopularniejsze są te otwierane na bok (pojedyncze lub dzielone na dwie/cztery części), podnoszone do góry, lub chowane pod lub za palenisko.
• sposób wybierania popiołu – do wyboru mamy wiaderko na popiół, szufladę na popiół, zsyp popiołu do piwnicy, lub wybieranie go bezpośrednio z dolnej płyty paleniska.
• możliwość regulacji procesu spalania. We wkładach kominkowych są dwie możliwości regulacji:

• poprzez otwieranie i zamykanie szybra (ruchomej klapy umieszczonej na wylocie spalin – ręcznie lub automatycznie. Automatyczny szyber stosuje się w celu zwiększenia bezpieczeństwa korzystania z kominka.
• za pomocą przepustnic przesłaniających otwory w przedniej części korpusu. Rączki, którymi się je ustawia, zwykle są z materiałów nienagrzewających się.

• wyposażenie standardowe i dodatkowe – np. szyber, ruszt do grillowania.
• możliwość podłączenia do systemu DGP.
• czas pracy wkładu bez uzupełniania opału – jednorazowy załadunek powinien wystarczyć na co najmniej 10h.
• średnią temperaturę spalin – aby wkład był bezpieczny i miał dużą sprawność, średnia temperatura spalin nie powinna przekraczać 400°C. 

e-dach.pl

 

Kominek z wkładem powinien być ustawiony na wytrzymałym i niepalnym podłożu (np. ceglanym, kamiennym lub ceramicznym) o grubości minimum 15 cm. Pas podłogi o szerokości 30÷50 cm należy zabezpieczyć materiałem niepalnym, na przykład metalową lub kamienną płytą. Korpus wkładu nie powinien się bezpośrednio stykać z materiałami palnymi, gdyż mogłyby się one nadmiernie nagrzać, a w konsekwencji zapalić. 

e-dach.pl

2. PIECE WOLNOSTOJĄCE (KOZY)

Wolnostojące piece kominkowe to zamknięte, szczelne paleniska. Dzięki gotowej i efektownej obudowie ich zainstalowanie jest mniej kosztowne niż zamontowanie wkładu czy kasety kominkowej, a przy tym nie mniej efektywne i estetyczne.

kominki.ratur.pl

 

Wygląd jest równie ważny co konstrukcja pieca. Dzisiejsze kozy dodają wnętrzu uroku. Na rynku dostępne są wersje zarówno tradycyjne (pasują zarówno do klasycznych, jak i minimalistycznych wnętrz), jak i nowoczesne (doskonałe do prostych, surowych pomieszczeń). Wszystkie piece wolnostojące wyposażone są w duże, przeszklone drzwiczki (płaskie lub panoramiczne, gładkie lub ze szprosami). Niektóre modele mają nawet szyby samoczyszczące.

 

 

muratordom.pl

 

Korpus kóz rozgrzewa się, a następnie oddaje ciepło do otoczenia. Widok ognia oraz promieniujące ciepło stwarzają w domu miłą i niepowtarzalną atmosferę.

Na rynku dostępnych jest wiele modeli. W niektórych można palić zarówno przy zamkniętych, jak i przy otwartych drzwiczkach. Inne wyposażone są np. w ruchome podpory do drewna, zapobiegające osuwaniu się polan na szybę. Można też zamontować dodatkowe półki służące do podgrzewania potraw. Wybór dodatków jest naprawdę olbrzymi.

Jakie są zalety i wady kominków wolnostojących?

• są mniejsze i tańsze niż zwykłe kominki.
• można je ustawić w dowolnym miejscu, w którym jest podłączenie do komina.
• bardzo łatwo je zamontować, a w razie potrzeby zdemontować i przenieść w inne miejsce.
• są dużo lżejsze niż zwykłe kominki – nie trzeba więc specjalnie wzmacniać stropu.
• można ich używać do ogrzewania jednego lub wielu pomieszczeń.
• oddają ciepło całą swoją powierzchnią – także stalową rurą odprowadzającą spaliny do komina.
• dzięki niewielkim rozmiarom mieszczą się nawet w niedużych pomieszczeniach.
• to sposób na tanie ogrzewanie. Większość z nich przystosowana jest do palenia drewnem (najlepiej kalorycznym drewnem liściastym, o wilgotności do 20%), ale są i takie, w których można palić brykietami drzewnymi, brykietami z węgla kamiennego, węglem kamiennym, węglem brunatnym lub antracytem.
• kozy są bardzo ekologiczne - podczas spalania emitują do atmosfery minimalne ilości szkodliwych dla zdrowia substancji. Wszystko to dzięki nowoczesnym metodom spalania:
• wtórne spalanie - polega na dopaleniu cząstek znajdujących się w dymie, przez co nie „uciekają” one przez komin do atmosfery. Wszystko to dzięki nowoczesnej konstrukcji, pozwalającej na osiągnięcie temperatury umożliwiającej niemal całkowite spalenie powstałych gazów.
• dopalanie spalin przy użyciu katalizatora – najnowsza i najbardziej wydajnametoda. Katalizator poprawia sprawność pieca poprzez umożliwienie dopalania resztek i gazów w dymie w o wiele niższych temperaturach niż w przypadku wtórnego spalania bez katalizatora.
• moc można regulować za pomocą szybra lub przepustnicy – przy ich użyciu zmienia się ilość dopływającego powietrza, a co za tym idzie wydajność pracy pieca. W najnowocześniejszych modelach moc pieca sterowana jest przez termostat, który w zależności od temperatury w pomieszczeniu automatycznie reguluje przekrój wlotu powietrza do spalania.
• tradycyjne modele z fajerkami i piekarnikiem nie tylko ogrzewają pomieszczenie, ale pozwalają też ugotować obiad albo upiec ciasto. To bardzo duża zaleta, jeśli kozę chcemy zainstalować np. w domku letniskowym.
• nie nadają się do stosowania w systemach DGP.
• działają tylko miejscowo, nie mogą więc zapewnić ciepła dla całego domu.

Ze względu na materiał z którego zostały wykonane, kozy możemy podzielić na dwa podstawowe rodzaje:

• żeliwne – delikatne i finezyjne, a przez to stylowe i eleganckie. Zwykle mają bardzo tradycyjną, a jednocześnie dekoracyjną formę. Ich wnętrze zwykle wyłożone jest cegłą szamotową – dzięki temu po wygaśnięciu żaru dłużej trzymają ciepło. Dostępne są w kilku wersjach kolorystycznych. Doskonale sprawdzają się jako źródło ciepła w domkach letniskowych (żeliwne paleniska intensywnie wypromieniowują duże ilości ciepła).

• stalowe – o prostej, nowoczesnej konstrukcji. Są mniejsze i lżejsze od pieców żeliwnych. Z racji cienkich ścian mają małe możliwości akumulacyjne - oddawanie ciepła zaczyna się wkrótce po rozpaleniu pieca, a kończy się zaraz po jego wygaśnięciu. Ze względów bezpieczeństwa (bardzo wysoka temperatura ścianek) zaleca się wykończenie tego typu piecyka okładzinami ceramicznymi lub kamiennymi (np. kafle) – mniej się nagrzewają i nie grożą poparzeniem. Okładziny zwiększają zarówno sprawność pieca, jak i jego zdolności akumulacyjne. 

laudel.pl

Podczas zakupu pod uwagę należy wziąć:

• moc nominalną. Zanim wybierzemy piec, trzeba obliczyć kubaturę pomieszczeń, które chcemy nim ogrzewać. W dobrze izolowanym budynku 1kW mocy pieca wystarcza na 10-12 m2 powierzchni pomieszczenia o wysokości 2,5 m. Większość dostępnych na rynku modeli ma moc od 3 do 17 kW.
• sprawność – powinna wynosić co najmniej 70%.
• czas palenia. Najlepiej wybrać taki piec w którym pełny załadunek drewna przy zredukowanym dostępie powietrza spala się nie krócej niż 8 godzin.
• dodatkowe drzwiczki. Najwygodniej jest uzupełniać opał przez drzwiczki umieszczone z boku pieca lub przez klapę w jego górnej płycie. Dzięki temu można jednorazowo dołożyć większą porcję drewna do paleniska, jednocześnie wydłużając czas palenia.
• pojemnik na popiół. Najlepiej, by popielnik był dodatkowo wyposażony w pokrywę, która zapobiega wysypywaniu się popiołu podczas przenoszenia go przez pokój. 

zakupy-budowa.tuznajdziesz.pl

Zanim wybierzemy kozę musimy zastanowić się nad miejscem, w którym chcemy ją ustawić:

• by dobrze ogrzewała.
• Jeśli dom ma otwarty układ pomieszczeń, piec najlepiej ustawić w centralnym punkcie dolnej kondygnacji. Dzięki temu ogrzane powietrze będzie mogło swobodnie krążyć.
• W domu podzielonym licznymi ścianami działowymi kozę najlepiej umieścić w takim miejscu, z którego bez zawracania można przejść przez wszystkie pomieszczenia.  
• by korzystanie z niej było bezpieczne.
• Większość kóz ma cechy charakterystyczne zarówno dla urządzeń radiacyjnych, jak i konwekcyjnych. Tylna ściana i boczne ścianki mają dodatkową warstwę izolacyjną, w której jest ogrzewane powietrze, natomiast przód i góra pieca oddają ciepło przez promieniowanie. Podczas palenia piece te wytwarzają zarówno ciepło konwekcyjne, jak i radiacyjne.
• Pod kozą i 60 cm przed nią posadzka powinna być wykonana z materiałów niepalnych, na przykład terakoty, kamienia, klinkieru, gresu, szkła, lub wyłożona mosiężną lub miedzianą blachą. W miejscu w którym ma stanąć koza niepalny sufit musi znajdować się na wysokości co najmniej 165 cm (mierzonej od podłogi). Koza nie może być przystawiona bezpośrednio do ściany. Łatwopalne przedmioty nie powinny się znajdować bliżej niż 80 cm.
• Przekrój i wysokość komina do którego podłączamy kozę powinny być dobrane do wielkości paleniska – zgodne z wymaganiami producenta pieca. Podłączenie do komina nie powinno też być zbyt długie ani mieć więcej niż dwa załamania. Jeśli w domu nie ma komina, można go zbudować w dowolnie wybranym miejscu z gotowych dwuściennych elementów stalowych lub wymurować przy ścianie na zewnątrz budynku. Komin zewnętrzny trzeba koniecznie dobrze zaizolować, aby zapobiec zbyt szybkiemu schładzaniu dymu, co mogłoby zmniejszać ciąg kominowy. Kozę należy ustawić jak najbliżej komina.
• Niektóre modele przeznaczone są do instalacji na środku pomieszczenia, wówczas podłącza się je do komina przechodzącego przez sufit.
• W wyposażonym w szczelne okna i drzwi budynku trzeba zadbać o dostateczną ilość powietrza do spalania – zapobiegnie to cofaniu się dymu do pomieszczeń.

Co najmniej raz w roku konieczny jest przegląd pieca i całego przewodu kominowego wykonany przez kominiarza, ponieważ gwarancją bezpieczeństwa użytkowania pieca wolno stojącego jest szczelność przewodów do odprowadzania spalin.

 

3. KOMINKI GAZOWE

Tradycyjne, opalane drewnem lub węglem, kominki wymagają od nas obsługi, miejsca na składowanie opału, sprzątania paleniska. Jak tego uniknąć? Wystarczy zdecydować się na kominek gazowy.
Z zewnątrz nie różni się on od kominka tradycyjnego, jednak jest inaczej zbudowany.

http://czytaj.tooba.pl

Kominek gazowy składa się z:

• obudowy – najczęściej żeliwnej.
• palnika gazowego – przystosowanego do spalania gazu ziemnego lub płynnego. Palnik taki jest wykonany i zaprojektowany dla danego typu kominka, i współpracuje z określona imitacją paliwa. Kominki gazowe, jak sama nazwa wskazuje, zasilane są gazem. Może to być gaz ziemny lub propanowo – butanowy (LPG).  Dzięki jego specjalnej konstrukcji płomienie do złudzenia przypominają płomienie powstające podczas spalania w kominku tradycyjnym.
• imitacji paliwa (kawałków drewna lub węgla) – najczęściej wykonanej z ceramiki. Sztuczne elementy do złudzenia przypominają prawdziwe, ale nie spalają się. Żarzą się jeszcze przez jakiś czas po wyłączeniu palnika. 

http://kominki-info.pl

Kominek gazowy może mieć palenisko:

• otwarte
• zamknięte – osłonięte żaroodporną szybą, zabezpieczającą palnik przed zanieczyszczeniem i chroniącą użytkownika przed ewentualnym oparzeniem się. Żaroodporną szybą są też zawsze osłonięte wszystkie kominki z zamkniętą komorą spalania. 

Kominek gazowy można umieścić dowolnym miejscu – najczęściej jednak ustawia się go w miejscu tradycyjnego kominka. Na rynku dostępne są zarówno modele przeznaczone do zabudowania, jak i posiadające dekoracyjną obudowę. Oba typy mogą być prawdziwą ozdobą pomieszczenia.

atelierkominka.pl

Plusy i minusy:

• nie musimy z wyprzedzeniem kupować opału ani wygospodarowywać specjalnego miejsca na jego składowanie;
• uruchomienie kominka gazowego nie wymaga wcześniejszych przygotowań – wystarczy go włączyć i użyć zapalniczki;
• jego obsługa ogranicza się do regulowania wielkości płomienia, a co się z tym wiąże – mocy urządzenia;
• nie ma potrzeby sprzątania paleniska – kominek jest od razu gotowy do ponownego użycia;
• kominek gazowy z zamkniętą komorą spalania nie musi być podłączony do komina – wystarczy wyposażyć go w przewód powietrzno-spalinowy, wyprowadzony na zewnątrz przez ścianę budynku. Przewód ten służy zarówno do usuwania spalin z budynku, jak i do pobierania z zewnątrz powietrza potrzebnego do spalania. Prawo budowlane dopuszcza instalowanie urządzeń gazowych z zamkniętą komorą spalania i z wyrzutem spalin przez ścianę (bez konieczności budowy komina) – do 21 kW w domach jednorodzinnych i do 5 kW w wielorodzinnych.
• do kominka trzeba doprowadzić instalację gazową (zgodnie z przepisami powinna być poprowadzona po wierzchu ściany). Podłączenie do instalacji może wykonać tylko osoba z odpowiednimi uprawnieniami.

Warto pamiętać, że kominek gazowy można ustawić tylko w pomieszczeniu o kubaturze nie mniejszej niż 8m3. Niezbędna jest również, odpowiednia dla danego typu gazu, sprawna wentylacja wywiewna:

• jeśli kominek zasilany jest gazem ziemnym, kratka wywiewna powinna być umieszczona pod sufitem;
• jeśli gazem płynnym - na dole przy podłodze, powyżej poziomu gruntu.

Kominek powinien posiadać Znak Bezpieczeństwa oraz odpowiednie zabezpieczenia. Czujnik ciągu kominowego zabezpieczy przed cofaniem się do pomieszczenia spalin z niedrożnego przewodu kominowego, a odpowiedni zawór odetnie dopływ gazu w razie zaniku płomienia.

Sterowanie: 

Kominki gazowe różnią się od kominków na paliwo stałe również samym sposobem sterowania. System sterujący umożliwia kontrolę temperatury. W odpowiedniej odległości od paleniska znajduje się tzw. skrzynka sterująca. Dzięki temu rozwiązaniu ogrzewać można nie tylko pomieszczenie, w którym znajduje się kominek, ale i cały dom. Zautomatyzowany system umożliwia dostosowanie pracy ogrzewania do temperatury  panującej w pomieszczeniu. Nieskomplikowaną obsługę zapewnia również pilot, dzięki któremu mamy bezpośredni wpływ na wielkość płomienia w kominku gazowym. Kwestią istotną jest także to, że ogrzewanie działa nawet bez braku prądu. Z tych względów kominki zasilane gazem z komorami zamkniętymi są chętnie montowane i dopuszczalne w budynkach użyteczności publicznej.

 

 

4. KOMINKI ELEKTRYCZNE

 

Niestety, nie zawsze możemy sobie pozwolić na montaż tradycyjnego, a nawet gazowego kominka. Możemy jednak mieć w domu lub mieszkaniu namiastkę blasku ognia – wystarczy kupić kominek elektryczny. 

ogniskadomowe.pl

Producenci zadbali o wszystkie detale – można kupić kominek nie tylko pasujący do każdego stylu wnętrza, ale też posiadający wiele innych zalet. Standardem są już kominki wyposażone w tzw. efekt świetlny, który może być włączony nawet przy wyłączonej funkcji grzewczej – dzięki temu możemy się cieszyć widokiem płomieni bez niepotrzebnego dogrzewania pomieszczenia. I nie wymaga to dużych nakładów energii – sam efekt świetlny pobiera tyle samo prądu co zwykła żarówka. Producenci oferują nawet prawdziwy węgiel do dekoracji paleniska. Bardziej awangardowym rozwiązaniem jest zastąpienie węgla ozdobnymi kamieniami, albo wyłożenie wnętrza kominka gładkimi, białymi kamieniami, które pięknie odbijają światło.

Kominek elektryczny bez problemu zainstalujemy nawet w najmniejszym wnętrzu – na rynku dostępne są zarówno urządzenia do zabudowy, jak i wolnostojące, a nawet przeznaczone do zawieszenia na ścianie. Niewielka głębokość pozwala na dopasowanie ich nawet do najpłytszych obudów.

Pierwsze, opatentowane pod koniec XIX wieku modele z racji braku odpornych na wysokie temperatury materiałów do budowy grzałek charakteryzowały się niskimi właściwościami grzewczymi. Dziś ten problem zniknął, i kominek elektryczny może być tak samo efektywny jak tradycyjny.

ogniskadomowe.pl

ZALETY:

• kominek elektryczny to bardzo wygodne rozwiązanie – nie musimy dokładać i składować opału, sprzątać paleniska, czyścić komina;
• steruje się nim ręcznie (zwykle za pomocą elementów ukrytych za ruchomą osłoną) lub za pośrednictwem pilota;
• możemy regulować jasność płomieni i sterować ogrzewaniem (za pomocą termostatu i przełącznika mocy);
• można go zainstalować wszędzie – nie wymaga przewodu kominowego;
• nie trzeba doprowadzać specjalnych instalacji – wystarczy zwykle gniazdko elektryczne w pobliżu;
• niektórych modeli można używać zarówno przy zamkniętych, jak i przy otwartych drzwiczkach;
• kominek elektryczny praktycznie nie wymaga montażu;
• jest szybki i prosty w obsłudze – zwykle wystarczy nacisnąć przycisk startera;
• dzięki grzałkom i dmuchawom rozprowadza ogrzane powietrze po pomieszczeniu;
• elektryczny kominek, mimo niskiego poboru mocy, jest bardzo efektywnym rozwiązaniem – całe ciepło oddaje do pomieszczenia;
• zwykle posiada regulacje mocy grzewczej;
• może być wyposażony w termostat, utrzymujący stałą temperaturę w pomieszczeniu;
• kominek elektryczny pasuje do mieszkania, biura, kawiarni - bez względu na styl, w jakim urządzono wnętrze, będzie jego wspaniałym uzupełnieniem.
• można go funkcjonalnie połączyć z centralnym ogrzewaniem;
• to niezwykle bezpieczne rozwiązanie – niezależnie od tego czy podłoga wyłożona jest drewnem, ceramiką, czy np. przykryta dywanem.

WADY:

• charakteryzuje się wysokimi kosztami eksploatacyjnymi;
• nie zastąpi tradycyjnego kominka – da nam ciepło i blask, ale nie zapewni zapachu dymu i trzasku płonącego drewna;

5. KOMINKI OTWARTE

To najstarszy typ kominków. Głównym źródłem ciepła jest w nich promieniowanie z komory spalania.

Kominki otwarte muruje się z cegły ceramicznej, cegły cementowo-glinianej lub z kształtek z piaskowca. Palenisko należy wykonać z pełnej cegły ceramicznej, a od wewnątrz dodatkowo wyłożyć cegłą szamotową lub wylepić glinką ogniotrwałą. W kominkach otwartych prawidłowe dobranie wymiarów i kształtu paleniska jest szczególnie ważne. Elementy kominka stykające się z ogniem i dymem (palenisko, komora dymowa, kanał dymowy) muruje się na pełną spoinę. Eksploatację nowego kominka można zacząć nie wcześniej niż miesiąc od zakończenia wszystkich prac.

we-dwoje.pl

Warto pamiętać o podstawowych zasadach budowy kominka otwartego:

• powinien być posadowiony na mocnym fundamencie;
• musi posiadać osobny, odpowiednio duży kanał dymowy, odprowadzający spaliny znad komory paleniskowej. Aby kominek dobrze funkcjonował, powierzchnia przekroju komina powinna być równa co najmniej 1/10 powierzchni otworu paleniska, a minimalna wysokość powinna wynosić 5-6 m (liczone od punktu wejścia komory dymowej do komina).
• kominek powinien być zbudowany jak najbliżej komina, aby przewód dymowy miał jak najmniej zagięć. Komin może znajdować się bezpośrednio nad kominkiem, za nim lub obok niego. Gdy jest nad kominkiem, straty ciepła i opór przepływu spalin są najmniejsze.
• należy pamiętać o zachowaniu odpowiednich proporcji wymiarów głównych elementów - komory paleniskowej, komory dymowej, i łączącej obie komory gardzieli z półką.
• Wymiary komory paleniskowej powinny być dostosowane do wielkości pomieszczenia - szerokość otworu komory nie powinna być mniejsza niż 70 cm, a powierzchnia równa około 1/50 powierzchni pomieszczenia. Głębokość powinna być równa mniej więcej połowie jej szerokości.
• Tylna ściana komory paleniskowej powinna być nachylona w kierunku otworu pod kątem około 80°, a ścianki boczne ustawione ukośnie do otworu komory i ściany tylnej, tak aby ciepło kierowane było do pomieszczenia.
• Wielkość gardzieli powinna być dobrana do wielkości otworu komory paleniskowej – nie mniejsza niż 1/10 jego powierzchni. W gardzieli powinien być zainstalowany szyber do regulacji odpływu spalin. Poprawnie wykonana gardziel zapobiega cofaniu się spalin do pomieszczenia. Półka służy do wychwytywania spadającej sadzy i osadzającego się bistru oraz zapobiega opadaniu zimnego powietrza z komina do komory spalania.

• Komora dymowa, będąca poszerzeniem dolnej części kanału dymowego i przejmująca dym znad paleniska, powinna mieć taką samą szerokość i głębokość jak komora paleniskowa. Wysokość należy przyjmować pomiędzy 45 a 55 cm.
• Tylna ścianka komory dymowej powinna być pionowa, przednia oraz boczne są pochylone i tworzą okap.
• płyta paleniska powinna być umieszczona jak najniżej, najlepiej przy samej podłodze – wtedy ochłodzone powietrze dostaje się bezpośrednio do komory spalania. 

Kominki otwarte najczęściej obudowuje się marmurem, granitem, cegłą klinkierową, gipsem, drewnem, lub kaflami ceramicznymi.

muratordom.pl

http://regiodom.pl/

Jakie są zalety i wady kominków otwartych?

ZALETY:

• zapewniają niepowtarzalna atmosferę;
• umożliwiają pełne obcowanie z ogniem – jego widokiem, zapachem, trzaskiem płonących polan;
• dają nieograniczone możliwości kształtowania formy paleniska;
• można ich używać jako grilla;

WADY:

• zużywają do spalania 200÷2000m3 powietrza w ciągu godziny (dla porównania kominki zamknięte zużywają 6÷8m3);
• mogą być opalane tylko drewnem;
• wymagają ciągłej uwagi podczas użytkowania – nie możemy pozostawić rozpalonych polan i wyjść z domu;
• trudno je utrzymać w czystości;
• tylko 10÷15% powstałego w nich ciepła ogrzewa pomieszczenie – reszta ucieka do komina (dla porównania – najbardziej wydajne kominki w wkładem osiągają sprawność rzędu 80%);
• zużywają więcej drewna niż kominki z wkładem;
• wymagają stosowania parawanu chroniącego przed wypadaniem iskier i popiołu z paleniska. Posadzka (min. 50 cm przed kominkiem), powinna być wykonana z materiałów niepalnych. Przedmioty wykonane z materiałów łatwopalnych powinny być oddalone od kominka co najmniej o 80cm.

 

6. BIOKOMINKI

 

Żywy, płonący ogień to od lat nieodzowny element wnętrz i marzenie wielu z nas. Do niedawna właściciele mieszkań, ograniczeni metrażem i istniejącymi instalacjami, nie mogli nawet marzyć o kominku. Jedynym rozwiązaniem wydawały się drogie w eksploatacji i często sprawiające wrażenie „sztuczności” kominki gazowe lub elektryczne. Dziś ciepłem i blaskiem ognia może cieszyć się każdy. I to bez dymu, popiołu, i miejsca potrzebnego na składowanie drewna. A wszystko dzięki biokominkom. 

blog-budowlany.blogspot.com

Na rynku dostępne są zarówno modele wolnostojące, jak i przeznaczone do powieszenia na ścianie. Ich obudowa może być szklana, metalowa, ceramiczna, kamienna, a nawet drewniana. Palenisko zwykle wykonane jest ze stali nierdzewnej, i wyposażone w zasuwę regulującą intensywność płomienia. Biopaliwo wlewa się do metalowych pojemników, których specjalna dwuwarstwowa konstrukcja zapobiega wyciekom. Bezpośrednio po podpaleniu i zgaszeniu wyczuwalny jest nieznaczny zapach, który nie jest odczuwalny podczas spalania. Biokominki często wyposażone są też w deflektor, kierujący strumień ciepłego powietrza w wybraną przez nas stronę.   

minowa-metall.pl

bio-kominki.istore.pl

Biokominki to wciąż nowość na naszym rynku. Warto przyjrzeć im się bliżej, tak by przy ewentualnym zakupie nie kierować się wyłącznie panującą modą. Dlatego poniżej przedstawiamy ich najważniejsze zalety i wady:

• drewno zastąpiono specjalnym, ekologicznym, płynnym biopaliwem. Dzięki temu podczas spalania nie wydziela się ani dym, ani sadza, nie powstaje też popiół. Niepotrzebne staje się miejsce na magazynowanie drewna. Zbędna jest też instalacja kominowa – jako że jedynym produktem spalania są para wodna i dwutlenek węgla, zupełnie wystarczająca jest sprawna wentylacja naturalna. Dla efektu wizualnego można w biokominku umieścić specjalne, ceramiczne „polana”, naśladujące te prawdziwe.  
• dzięki niewielkim rozmiarom biokominki są bardzo mobilne - można je dowolnie przestawiać z miejsca na miejsce.  
• nie wymagają skomplikowanego montażu.
• biokominki to stosunkowo tanie i bardzo wydajne źródło ciepła. W tradycyjnych kominkach nawet 60% ciepła ucieka przez komin – w przypadku biokominków 100% energii pozostaje w pomieszczeniu. Jeden litr paliwa starcza na 3 do 6 godzin, i pozwala na zastąpienie grzejnika o mocy 3000 W. Dlatego też są świetnym uzupełnieniem zwykłego ogrzewania.  
• jako że para wodna jest produktem spalania ekopaliwa, biokominku poprawiają wilgotność powietrza w pomieszczeniu. Dodatkowo, dzięki możliwości umieszczenia w kominku naczynia z olejkiem eterycznym, zyskujemy możliwość równomiernego nasycenia powietrza substancjami aromaterapeutycznymi. Po osiągnięciu optymalnej temperatury cząsteczki pary wodnej łączą się z aktywnymi substancjami leku, i są wchłaniane przez organizm podczas oddychania. Pozwala to na poddawanie się terapii zarówno podczas codziennych czynności, jak i odpoczynku.
• dzięki różnorodności form, kolorów i użytych do wykończenia materiałów, biokominki można dobrać w zasadzie do każdego charakteru wnętrza. Pasują zarówno do małego mieszkania, jak i okazałej rezydencji.   
• biokominki mają zbyt małą moc grzewczą, aby mogły służyć jako samodzielne źródło ogrzewania.

wnetrzarium.pl